در صنعت ذوب، با دو نوع کوره روبه‌رو هستیم؛ نخست کوره‌های قوس الکتریکی که ۷۰ تا ۷۵ درصد تولید فولاد کشور به این روش انجام می‌شود و دیگری هم کوره‌های القایی.

به گزارش استیل تریدر، در کوره‌های القایی با استفاده از قراضه، حدود ۴۰۰ تا ۵۰۰ کیلووات ساعت انرژی الکتریکی مصرف می‌شود و اگر ۵۰درصد آهن اسفنجی در کوره تزریق شود، نه‌تنها مصرف انرژی ۲۰۰ کیلووات ساعت بر تن افزایش می‌یابد، بلکه زمان ذوبگیری نیز زیاد می‌شود. حال فرض کنید میزان آهن اسفنجی را تا ۸۰درصد افزایش دهیم که در این صورت ممکن است مصرف انرژی ۱۱۰۰ کیلووات ساعت بر تن انرژی افزایش یابد.

کوره قوس در شرایط استفاده از قراضه، ۴۰۰ تا ۴۳۵ کیلووات ساعت بر تن انرژی مصرف می‌کند، اما اگر آهن اسفنجی مبنای ذوب و تزریق در کوره باشد، این عدد به ۶۰۰ تا ۶۳۵ کیلووات ساعت بر تن می‌رسد. از این‌رو می‌توان درک کرد که در هر دو نوع کوره استفاده از آهن اسفنجی در مقایسه با قراضه، مصرف انرژی بیشتری خواهد داشت. پس معقول و منطقی است که قراضه پایه ذوب در کوره‌های فولادی باشد. همانگونه که گفته شد، عمده تولید فولاد کشور از کوره‌های قوس الکتریکی است که به دلیل ارزان بودن قیمت انرژی در کشور، آهن اسفنجی ماده اولیه کوره‌ها محسوب می‌شود و انگیزه استفاده از آهن قراضه در بین تولیدکنندگان کاهش یافته است.

البته موضوع دیگری که علاوه بر ارزان بودن انرژی در کشور، سبب تمایل تولیدکنندگان به سمت آهن اسفنجی شده است، نبود قراضه کافی است. صنعت فولاد در شرایط فعلی حدود ۳میلیون تن قراضه نیاز دارد اما ۱/۵میلیون تن موجودی قراضه سالانه کشور است. از این‌رو نیاز به واردات دیده می‌شود اما آیا واردات در این شرایط منطقی است؟ نبود زیرساخت‌های لازم برای واردات قراضه نظیر اسکله‌های تخصصی و وجود هزینه‌های جانبی انبارداری و تخلیه و … موجب شده فعالان بازار فولاد و تولیدکنندگان تمایلی به واردات و مصرف قراضه نداشته نباشند و گرایش به سمت مصرف آهن اسفنجی باشد.

از این‌رو رهایی از این معضل، همت مسئولان کشور در تامین زیرساخت‌ها و کاهش هزینه‌های واردات قراضه را می‌طلبد که در این صورت ورود به بازارهای جهانی راحتتر بوده و با توجه به صرفه اقتصادی ایجاد شده، نه تنها واردات انجام می‌شود، بلکه شاهد صرفه‌جویی قابل توجهی در کشور، هم در بحث انرژی و هم مواد مصرفی خواهیم بود. با این حال یک اقدام دیگر لازم و ضروری به نظر می‌رسد و آن اینکه راهکاری برای فرآوری قراضه ارائه کرد و از واحدهای صنعتی این حوزه حمایت شود و روی بازار مصرف قراضه کار کارشناسی شود.

همچنین باید تفاوتی در قیمت‌گذاری خرید قراضه سنتی و فرآوری شده صنعتی قائل شد، چراکه باوجود پرت کمتر قراضه خام مصرفی در حالت صنعتی نسبت به روش سنتی، مصرف نسوز و فروآلیاژ پایین آمده، زمان ذوب ۳۵درصد افت پیدا می‌کند و میزان تولید افزایش می‌یابد.

استیل تریدر | مرجع خبر و تحلیل صنعت فولاد ایران و جهان