تشکیل سرمایه و بهره‌وری دو امر مهم در توسعه اقتصادی کشورند، درست جایی که نبود آنها در همه این سال‌ها تنگنا و گلوگاه بوده که تشکیل سرمایه در چنبره بوروکراسی غیرضروری، روانی را از دست داده و بهره‌وری به شعار بدل شده است.

در این جریان، تشکیل سرمایه داخلی و سرمایه‌گذاری خارجی به یکسان آسیب می‌بینند، محیطی که در آن سرمایه‌گذاری داخلی با نبود جو روانی مناسب روبه‌رو است، مهیای جذب سرمایه خارجی هم نیست. اما بهبود محیط کسب‌وکار، هم در حیطه قانون و هم در شیوه عمل مسئولان و رفتار و روابط اقتصادی نیاز به تغییر و بهبود اساسی دارد.

عواملی نظیر فساد، رانت‌خواری، تغییر سلیقه‌ای مقررات و دستورالعمل‌ها، ولو با قانون خوب، باز مانع ایجاد جو روانی مناسب و سلامت کسب‌وکارند. گرچه قانون باید گره‌ها را که خود موجب فسادند، از دست و پای کارها باز کند، ولی مادام که بخشنامه‌ها سلیقه‌ای و غیرکارشناسی صادر می‌شوند، لنگر ثبات که از لوازم توسعه سرمایه‌گذاری است، به‌وجود نخواهد آمد.

کشور ما از مزیت‌های فراوانی برخوردار است و منابع زیادی را مهیای بهره‌برداری دارد، از همه مهم‌تر انسان مشتاق توسعه که مدیریت همه منابع با اوست در کشور وجود دارد. همین ظرفیت است که همه دنیا را به حضور در ایران حریص کرده و نشانه‌های آن را در رقابت حضورشان می‌بینیم، تا جایی که نقشه جغرافیای اقتصادی منطقه دگرگون خواهد شد ولی مدیریت این ماجرا واجب است. در تاریخ ۷۰ ساله اخیر همه کشورها به یکسان از سرمایه‌گذاری‌ها سود نبرده‌اند.

حال که کشور در آستانه رویکرد بیشتر با اقتصاد جهانی است، به‌نظر می‌رسد مدیریت این ماجرا و اصلاح بستر لازم و بهبود واقعی فضای کار و ارج نهادن به مدیریت و سازمان و تشکل واجب است. در همین ۷۰ سال، تاریخ تاسف‌بار امریکای لاتین و جلوه شکوفایی اروپا درس‌آموز است.

استیل تریدر خبر و گزارش تحلیلی فوق را از روزنامه گسترش صمت بازتاب نموده است.