کشور ایران با داشتن منابع کافی از مزیت نسبی در تولید فولاد برخوردار است و مضاف بر آن نقش صنعت فولاد در توسعه یافتگی کشورها هم برکسی پوشیده نیست، در برنامههای کلان و سند چشمانداز توسعه کشور نیز بر این مهم تاکید شده است. لیکن مشاهده میشود طی سالیان اخیر به غیر از یکی دو شرکت، روند سرمایهگذاری در این بخش با چالشهایی مواجه شده بهطوری که تحقق هدف 55میلیون تن تولید فولاد تا سال 1404 را با ابهامات جدی مواجه ساخته است.
هر بخش اقتصادی به طور طبیعی در طول زمان چرخههای مختلفی از رونق و رکود را طی میکند و بنگاههای فعال در آن بخش متناسب با این شرایط و بسته به مدیریتشان عملکرد متفاوتی از خود بر جای میگذارند. این شرایط را شاید بتوان به ترتیب به پنج درجه اوج، رونق، عادی، رکود و بحران تقسیمبندی کرد
حدود نیم قرن از دستیابی کشور به تولید فولاد میگذرد. داشتن مزیتهایی همچون دانش فنی، مواد اولیه و انرژی باعث شد در بخشهای دولتی و خصوصی توسعه فولاد مورد توجه قرار گیرد. به طوری که امروزه در بسیاری از استانهای کشور زنجیره فولاد نقش جدی در اشتغال و تولید دارد.
عملکرد بخش فولاد CIS در سال 2014 بشدت تحت تاثیر بحران اکراین که در ماه آوریل آغاز شده و متعاقب آن به یک اقدام کاملا نظامی تبدیل شد، قرار گرفت. این اتفاق پس از ماه مارس که شبه جزیره کریمه اکراین به مسکو پیوست رخ داده و بدنبال آن تحریم های کشورهای غربی علیه روسیه آغاز شد.